Viering 20 jaar gebiedsgerichte werking is meteen eindstation

De gebiedsgerichte werking van de provincie West-Vlaanderen is geen zelfstandige dienst meer. Provincieraadslid Wim Aernoudt (Gistel): "De pensionering van pionier en diensthoofd Rik Samyn krijgt zo een politiek gevolg. Dat gedeputeerde Decorte dit beleidsdomein niet van harte uit handen geeft, spreekt voor zich. Gebiedsgerichte werking was immers zijn antwoord aan de sceptici van het provinciale bestuursniveau."

"In november was het afschaffen van deze dienst nog een voorstel van de N-VA oppositie bij de budgetbesprekingen. Dat leek ons een logisch gevolg van de ambitie om van gebiedsgericht werken een organisatiemodel te maken. Volgens de éérste gedeputeerde was dit nog verre toekomstmuziek. Als de deputatie dan een maand later al de oppositie volgt, moet daar geen tekening meer bijgemaakt worden."

"Dat de provincie nu drastisch ingrijpt, mag je niet los zien van andere bestuurlijke ontwikkelingen. De provincie mag niet meer actief zijn, onder andere op vlak van welzijn (vanaf 1 januari 2018). Laat welzijn nu net al van in 1996 één van die beleidsdomeinen zijn waarop prioritair gemikt werd. Het zal wel geen toeval zijn dat net nu de West-Vlaamse intercommunale WVI zijn werking in regio’s opdeelt en onder andere welzijn in z’n takenpakket opneemt. Er is ook de oprichting van streekintercommunales in de Westhoek en Midden-West-Vlaanderen die ook de uitgesproken ambitie hebben om EU-subsidies aan te trekken."

"Provinciale gebiedsgerichte werkers realiseren projecten, niet provinciebreed, maar in de verschillende regio’s specifiek. Zij brengen alle daar relevante partners samen om de neuzen in dezelfde richting te krijgen. In een complex bestuurlijk landschap is dat geen simpele klus. Zij proberen deze projecten ook te kaderen in de beschikbare EU-subsidies om de financiële inspanningen van lokale besturen te minimaliseren."

"De provincie ondersteunt ook, door de financiering van streekhuizen in die regio’s. Niet in het Boeverbos, maar daar hebben de gebiedswerkers hun kantoor, samen met regionale diensten van andere overheidsorganen en intergemeentelijke samenwerkingen. Die provinciale hub in de verschillende regio’s is nogal vaak een kasteel. De provincie verzekerde zich met deze middelen van een leidende rol in dit verhaal."

"De grootste verdienste van deze gebiedsgerichte werking situeerde zich zonder twijfel op het platteland. Geen toeval dat de Westhoek als bakermat hiervan wordt gezien. De EU ontwikkelde in de voorbije decennia dan ook heel wat subsidieprogramma’s gericht op de ontwikkeling van het platteland. Maar ook hier is alles in evolutie. De EU richt z’n subsidieprogramma’s vooral op economische ontwikkeling en innovatie. Het wordt veel moeilijker voor een geïntegreerde gebiedswerking om hierin aan bod te komen. In dat kader is de stap van de provincie om die Europese subsidiering nu vooral via de POM en Inagro te zoeken een logische stap. Gedeputeerden de Bethune en Naeyaert steken een tandje bij, gedeputeerde Decorte tandenknarst."

"De provincieraad van 1 februari 1996 keurde een beleidsnota “gebiedsgerichte werking” goed. Wie de nota van toen en het verslag van de vergadering doorneemt, ziet dat dit niet zonder slag of stoot gebeurde. Markant is het voorbehoud die binnen de toenmalige CVP moest weggemasseerd worden. De vrees was daar uitdrukkelijk dat deze gedecentraliseerde manier van werken het begin van het provinciale einde kon zijn. Werd immers niet bewezen dat vanuit het verre Brugge niet alles optimaal te sturen was? Bij de CVP namen toen al provinciale dogmatici het voortouw. Er werd gekozen voor deconcentratie niet voor decentralisatie, was het credo. Toen waren streekhuizen en regiocommissies duidelijk nog niet aan de orde."

"Het beleidsdomein bleef 20 jaar lang een vreemde eend in de bijt. De manier van werken van gebiedswerkers, gericht op overleg en draagvlak, botste al eens met de gecentraliseerde werking van gewone diensten die vaak op dezelfde terreinen actief waren. Waarschijnlijk net daarom bleven de laatste jaren grote kredieten onbenut. Het Europese project Flandria Rhei werkt rond landschapsontwikkeling in de grensregio met Noord-Frankrijk onder de gebiedsgerichte werking. Dit kan toch perfect getrokken worden door de dienst MiNaWa. Waarom staat de aanleg van een aantal recreatieve fietspaden onder gebiedsgerichte werking en niet met de rest onder mobiliteit? Het bleef allemaal weinig duidelijk."

"N-VA stelde een oormerk “gebiedsgericht” voor om de acties die met deze inslag gestalte kregen te onderscheiden. De toekomst zal uitwijzen hoeveel er dat nog zullen zijn. Eén van de voorgiften die de provincie had op andere spelers in gebiedsgericht werken was de grote ervaring van z’n gebiedswerkers. Deze vonden op de dienst gebiedsgerichte werking een warm nest bij een gemotiveerd diensthoofd en kregen steeds back-up van een gedreven eerste gedeputeerde. Dat warm nest is nu niet meer. De vraag rijst hoe snel deze ervaring zich nu in het bestuurlijke landschap zal verspreiden," besluit provincieraadslid Wim Aernoudt gedreven.

Regio's gebiedsgerichte werking: