“WELZIJN AFSCHAFFEN? GEEN SPRAKE VAN!”

“Onze partij is níét asociaal”, zeggen N-VA’ers Peter De Roo en Jan Van Meirhaeghe

“Dat ze ons zulke zaken naar het hoofd slingeren, heeft natuurlijk veel te maken met de interne staatshervorming die Vlaanderen achter de rug heeft, en waarbij de provincie als bestuursniveau voor een stuk opnieuw werd gedefinieerd”, zegt Peter. “Een beslissing die in 2011 werd genomen door de voltallige Vlaamse regering, dus ook door CD&V en SP.A. Het is waar dat minister Bourgeois dit dossier met een enorme bevlogenheid heeft behartigd en dat N-VA nog een stuk verder had willen gaan, maar op vandaag willen en zullen wij ons correct houden aan wat decretaal is bepaald en wat voor de komende bestuursperiode in de convenanten tussen de deputatie en de Vlaamse regering is vastgelegd. En daar staat wél nog een en ander in over welzijn. Er ligt dus nog een pak werk te wachten voor de bevoegde gedeputeerde!”

Provincies laten verdampen

“Het is blijkbaar bon ton om te zeggen dat N-VA de provincie wil afschaffen. Op vandaag is dat niet aan de orde. Afschaffen, dat is als een navelstreng die je doorknipt, en zo werkt dat niet. We willen de provincies wel laten verdampen. De Vlaamse regering heeft duidelijk een nieuw bestuurskader uitgetekend. Het is immers tijd dat Vlaanderen ontvet, ook op het vlak van de provincies en het aantal intercommunales, die vaak als troostprijs gelden voor politici die naast een ‘echt’ mandaat hebben gegrepen.”

Jan Van Meirhaeghe pikt in. “Sommige partijen hebben er, bij gebrek aan eigen discours, een strategie van gemaakt om N-VA in een extreme hoek te duwen en af te schilderen als een asociale partij. Voor de zovele mensen in onze partij die zich dagdagelijks sociaal engageren, is dat toch wel een beetje beledigend. Mijn vrouw en ik zijn allebei arts en ik kan je alvast verzekeren dat dit een héél sociaal beroep is. Zeker als je net als ik in een OCMW-ziekenhuis werkt, dan word je daar elke dag mee geconfronteerd.” Peter heeft wat dat betreft nog een indrukwekkender parcours: van opleiding kinesist, is hij in 1989 gaan werken in de Cambodjaanse vluchtelingenkampen in Thailand. “Ik kan je verzekeren: dat creëert wel een perspectief waarbinnen je wil leven, zulke ervaringen laten een indruk na. Met uitzondering van een vijftal jaar change management bij de televisie, ben ik daarna altijd in de sociohumanitaire sector actief gebleven: vluchtelingen, asielzoekers, sociale economie, ontwikkelingssamenwerking. Altijd met een zeer sterk bewustzijn van de politieke achtergrond, zeker in de periode toen ik afgevaardigde van de federale regering was voor het asielbeleid. Samen met de regering in lopende zaken heeft N-VA in die periode, vanuit de oppositie, heel wat wijzigingen kunnen aanbrengen aan het asielbeleid. Wijzigingen waar huidig staatssecretaris De Block nog altijd de vruchten van plukt. Toen ik in een open brief in De Standaard en Le Soir aan de noodrem trok, was dat meteen het einde van mijn mandaat.”

De armen gaan opzoeken

“Vanuit zo’n achtergrond zal je wel begrijpen dat ik in de provincieraad sterk focus op de sociale thema’s en het welzijn van de West-Vlaming”, gaat Peter door. “En daarbij willen we niet alleen woorden, maar ook daden zien. Gedeputeerde Vanlerberghe argumenteert voortdurend dat ze pas na een jaar met haar visieteksten naar buiten kon komen omwille van de perikelen met de interne staatshervorming, maar dat is larie. Het groenboek van de interne staatshervorming was er al in augustus 2010 en het witboek in mei 2011. De wijzigingen die de Vlaamse regering naar de provincies toe voorstelde, zijn doorgepraat met zowel de vorige als de huidige deputatie. Wie een béétje bezig is met de materie, kon echt wel op de zaken anticiperen.”

“Met N-VA hebben we ondertussen niet stilgezeten en zijn we vorig jaar enkele armoedeverenigingen in onze provincie gaan bezoeken”, stelt Jan Van Meirhaeghe. “De voedselbank in Kuurne, A’kzie in Kortrijk, Thope in Roeselare, Wieder in Brugge en binnenkort doen we verder. Onze conclusies? Dat we de gekleurde armen nauwelijks bereiken, dat de gekleurde armoede zich amper laat kennen. Er is in onze welvarende provincie meer armoede dan een mens denkt en het aantal ‘nieuwe’ armen neemt er sneller toe dan in andere provincies. En vooral: dat de problematiek een dringende aanpak verdient. Gedeputeerde Vanlerberghe en de deputatie zitten ermee verveeld als Peter in zijn tussenkomsten in de provincieraad voortdurend op dit thema hamert en zegt ‘De armen kunnen niet wachten’. Maar zo is het wel! In zijn allereerste Rede van de Gouverneur riep Carl Decaluwé al op om dringend werk te maken van de armoedebestrijding in West-Vlaanderen. Op resultaten blijft het wachten. Zoiets verdient beter.” 

Jan Van Meirhaeghe en Peter De Roo in het provinciaal halfrond : “Dat wij als asociaal worden afgeschilderd, is beledigend voor de zovele mensen in onze partij die zich dagelijks sociaal engageren.”